Piątkowe spowiedzi Gavrana cz. 25

Jak na porządny portal o tematyce fantastycznej przystało, w zagadnieniach dotyczących rzeczy realnych i przyziemnych idzie nam wyjątkowo… niefantastycznie. Reguły gry jednakże pozostają nieubłagane i tak w dzisiejszym zagadnieniu spowiedziowym odpowiadamy na pytanie dotyczące ulubionej autobiografii bądź biografii. Nie wiem, jak Wam, ale mi to brzmi nieco nudnawo. Nie dajcie się jednak zwieść pozorom, ponieważ niektóre pozycje potrafią wciągnąć czytelnika jak najlepsza powieść sensacyjna ;-)

Pytanie 25 – Ulubiona autobiografia/biografia.

OKSA: Nie przepadam za biografiami i raczej niewiele ich do tej pory przeczytałam. Co dziwne każda z nich mi się podobała, ale sama forma opowiadania o czyimś życiu od początku do końcu nie za bardzo do mnie przemawia. Inaczej rzecz się miała z biografią płk. Ryszarda Kuklińskiego “Życie ściśle tajne”, napisana przez Benjamina Weiser. Inaczej, bo czytało się ją jak powieść sensacyjną, niejednokrotnie przyprawiała o przyspieszony puls i nie pozwalała na oderwanie się od lektury. Książka ta ofiarowała mi możliwość spojrzenia w inny sposób na tę dość kontrowersyjną w Polsce postać, a także poznać wiele nieznanych mi aspektów tzw. zimnej wojny. Szczerze polecam.

KOMETA: U mnie bez rewelacji. Oczywiście obszerna, wielotomowa autobiografia Joanny Chmielewskiej. Boże, ja wyłam ze śmiechu nad tymi książkami. Rzadko kiedy pisarze mają do siebie aż tak duży dystans :)

WIEDŹMA Z BAGNA: Nie lubię biografii. Z jednym wyjątkiem – Autobiografia J. Chmielewskiej – cudo, lepsza niż niejedna powieść przygodowa.

CZAROWNICA: Różne biografie/autobiografie przeczytałam i ciężko, naprawdę ciężko się zdecydować, która jest ulubiona. Autobiografia Chmielewskiej też mi się podobała, ale pierwszego miejsca nie zdobyła. Chyba wolę “Marie i Magdalenę” o córkach Wojciecha Kossaka. Wpadła mi kiedyś w ręce i się spodobała.

Za tydzień – garść pobożnych życzeń, a może raczej mały szantaż emocjonalny w kierunku ulubionych autorów ;)