Nowość: Cztery pory mroku – Paweł Paliński

W czasie Polconu miała miejsce premiera wznowienia „Czterech pór mroku” Pawła Palińskiego – z nową redakcją i premierowym tekstem w bonusie „Jednoręki bandyta”. Tylko w e-booku.

To jedenaście historii niesamowitych. Jedenaście odcieni grozy, mroku i tajemnic. Zwykli ludzie zapętleni w niezwykłe sytuacje i niezwykli bohaterowie w konfrontacji z prozą życia. Te opowieści wciągają i oplątują czytelnika niecodziennym klimatem, nastrojowym językiem, kolejnymi warstwami fabuł, nie pozwalają się oderwać od lektury. Bo to, co najdziwniejsze i najbardziej mroczne, czai się w nas samych.

Poniżej fragment ze wstępu autora:

„Kiedy pisałem Cztery pory mroku, wziąłem za rękę tego małego mnie sprzed lat i wysłałem na zasłużone wakacje. To bardzo egoistyczny zbiór opowiadań, pisany prawie wyłącznie dla autora; esencja „amerykańskości” jaką nasiąkłem dzięki MTV i hitom z satelity, na przekór szarzyźnie lat osiemdziesiątych. Taka trochę bieda-książka, pamiętnik z wewnętrznej emigracji. Podejrzewałem, że mogę być ostatni z ostatniego pokolenia, które pamięta jeszcze czasy bez „kabla”. Chciałem pokazać fascynacje miejscem wtedy zupełnie niedosięgłym, fascynację, którą dzieliły całe podwórka, oglądając z wypiekami He-mana.

Z każdej jednak emigracji kiedyś się wraca. Stąd pomysł by po kilku latach zebrać całą tę kolorową watahę: tych wszystkich Corriganów, Rayburnów i Wyde’ów i wyrobić im polskie paszporty. Bo teraz są bliżej, bo teraz mamy tanie linie lotnicze i granice można przekroczyć za równowartość flaszki. Po co więc wymyślać niestworzone? Niech się trochę pomęczą, pomyślałem, niech zobaczą, jak to jest u nas. Kto powiedział, że postaci literackie powinny mieć z górki?

Zbiór, który oddaje Wam ponownie do rąk, to dowód na to, że w wielu przypadkach czas i miejsce nie mają znaczenia. Liczy się jedynie opowieść. To także dowód na to, że dystans pozwala zobaczyć rzeczy z nowej perspektywy. Dlatego jedenaste, nowe opowiadanie, nie chce podróżować. Jest stąd i całkiem mu z tym dobrze. Ponieważ kiedy ucieknie się z domu dostatecznie daleko, człowiek odwraca się, by za tym domem zatęsknić. Zobaczyć co ukryte, podnieść, obejrzeć pod światło.

Znów opowiedzieć.”.