Biuro detektywistyczne Dziurka od klucza – Renata Piątkowska, Joanna Kłos – recenzja

Jeśli macie w domu pociechę, która lubi bawić się w rozwiązywanie zagadek – ta książka będzie dla niej idealna. Poznajcie rezolutnych chłopców, Julka i Mikołaja – dwóch samozwańczych detektywów z niewielkiego biura o chwytliwej nazwie Dziurka od klucza. Ta dwójka nie boi podjąć się żadnej nietypowej sprawy, która pojawia się w ich sąsiedztwie.

Na co spożytkować wolny czas, gdy fascynują nas tajemnice i lubimy oglądać seriale kryminalne? – to właśnie ta myśl doprowadziła Julka i Mikołaja do decyzji o otwarciu biura detektywistycznego. Pierwsza sprawa dosłownie pojawiła się za rogiem. Do starszej sąsiadki zaczął dwa razy dziennie przychodzić nieznajomy i pewnie nikogo by to nie wzruszyło, gdyby nie fakt, że rankami drzwi otwierał samodzielnie, ale już po południu pukał i czekał, aż ktoś go wpuści do środka. Julek i Mikołaj stwierdzili, iż należy sprawdzić, co się dokładnie dzieje, by oszacować, czy starsza Pani nie jest przypadkiem w jakimś niebezpieczeństwie. W toku śledztwa ujawnionych zostało kilka ciekawych faktów, które przysporzyły chłopcom sławy na całym osiedlu i otworzyło im drogę do dalszych zagadek oraz zaufania sąsiadów.

Książka Renaty Piątkowskiej to pierwszy tom z aktualnie dwóch wydanych o biurze Dziurka od klucza. Sześć historii mieści się na ponad 140 stronach i skierowanych zostało dla grupy wiekowej od szóstego roku życia. Zgadzam się z takim doborem grupy docelowej, gdyż zawarte w książce opowieści są w moim odczuciu ciekawe i równocześnie wystarczająco nieskomplikowane, by dzieci od mniej więcej tego wieku czerpały z nich przyjemność. Julek i Mikołaj to inteligentni bohaterowie, którzy szybko wyczuwają podejrzane sytuacje oraz szemranych osobników. Chłopcy nie mają problemów z wyłapywaniem wskazówek oraz docieraniem do kolejnych tropów pozwalających na rozwikłanie spraw, których się podejmują. Równocześnie w zabawny sposób starają się oni udawać poważnych detektywów oraz ich zachowania zaobserwowane w programach telewizyjnych (np. sposób siedzenia czy komentarze do konkretnych sytuacji).

Polska pisarka Renata Piątkowska ma już w swoim dorobku wiele publikacji dla dzieci oraz nagród za twórczość na tym polu. Dla mnie było to pierwsze spotkanie z dziełem jej autorstwa i przyznać muszę, że mam pozytywne wrażenia. Postacie oraz miejsca akcji są interesująco przedstawione, a dialogi, mimo iż jest to książka dla dzieci, nie nudzą ani nie straszą infantylnością. Każda ze spraw, której podejmuje się biuro jest ciekawa i bardzo normalna – mogłaby przytrafić się każdemu z nas.

Na uwagę zasługuje również pięknie komponująca się z fabułą strona graficzna książki autorstwa Joanny Kłos. Rodzice mogą kojarzyć styl tej autorki z innych publikacji dla dzieci, gdyż jest ona odpowiedzialna za sławnego na naszym rynku Pucia czy Muchę, z którą na luzie ćwiczymy buzię. Szkice Kłos umieszczono po wewnętrznej stronie okładki, a pełne ilustracje oraz mniejsze rysunki przeplatają się z historiami w książce. Świetnym zabiegiem były dla mnie również zmiany wielkości i koloru używanej czcionki, by lepiej zgrywała się z tłem na stronie lub podkreślała opisywaną sytuację. Zdecydowanie jest to dopracowana w każdym calu publikacja.

Wydawnictwo Literatura po raz kolejny zachwyciło mnie wydaną przez siebie pozycją. Sympatyczni i elokwentni bohaterowie w detektywistycznych przygodach to coś, co zdecydowanie będę polecała znajomym dzieciom w wieku szkolnym. Sama z przyjemnością zapoznam się również z drugim tomem, bo chociaż nie wpisuję się w docelowego odbiorcę, była to dla mnie sympatyczna i rozluźniająca lektura.