Magia triumfuje – Ilona Andrews – recenzja

Rozstania rzadko są łatwe. Nie inaczej było z finałowym tomem serii o Kate Daniels. „Magia triumfuje” czytałam już jakiś czas temu w oryginale, a podchodziłam do niej jak pies do jeża, czekając ponad rok od premiery, by w końcu poznać zakończenie tej opowieści. Naprawdę trudno mi było przyznać, że to już koniec, i rozstać się z bohaterami. Można by pomyśleć, że przy drugim podejściu – tym razem do wydania po polsku – będzie prościej. I trochę było (zwłaszcza, że przeczytałam też kolejną część osadzoną w tym uniwersum), ale i tak minęło kilka tygodni, zanim postanowiłam zmierzyć się z finałem.

Dziesiąta część cyklu o Kate Daniels zaczyna się od masowego morderstwa, w wyniku którego w tajemniczych okolicznościach życie tracą mieszkańcy jednego z atlanckich osiedli. Protagonistka nie może zostawić sprawców takiej zbrodni na wolności, więc rozpoczyna się śledztwo. Co więcej bohaterka otrzymuje wypowiedzenie wojny. By dowiedzieć się, kim są strony konfliktu – a prawdopodobnie nie tego się spodziewacie – musicie już sięgnąć po powieść samodzielnie.

Poprzednia część serii zakończyła się z przytupem, ujawnieniem dość ważnej i zaskakującej informacji. Na kartach dziesiątego tomu pojawia się Conlan – istotna postać, która nie tylko dodaje humoru oraz wprowadza nową zmienną i dynamikę do opowiadanej historii, ale także ma swoją rolę w innych książkach osadzonych w tej rzeczywistości. Być może słyszeliście już, że na rynku amerykańskim ukazała się powieść „Blood Heir”, w której główną rolę gra Julie. Jeśli więc obawiacie się, że ta przygoda dobiega końca, spieszę donieść, że wcale nie. Oczywiście „Magia triumfuje” kończy wątki, ale klimat zostaje i ma potencjał na więcej.

Ilona Andrews stawia w dziesiątym tomie na sprawdzony scenariusz. Mamy sprawę do rozwiązania, a towarzyszą jej wątki związane z relacjami między bohaterami oraz przygotowania do starcia. Nadchodzi wielki finał i ostateczne porachunki z Rolandem, na które wszyscy czekali. Jak to się dokładnie potoczy? Zachęcam, by się przekonać. Myślę, że może Was zaskoczyć.

Na kartach finału przewijają się wszyscy co ważniejsi bohaterowie poprzednich części. Niektórzy z nich dla wielu osób mogą być naprawdę niespodziewani. Autorzy zwracają uwagę na współpracę pomiędzy frakcjami rezydującymi w Atlancie, ale pamiętają też o elemencie niepewności wynikającym z prawdopodobieństwem zdrady, która może czaić się za każdym rogiem, nawet tym szczególnie bliskim, a sojusznik szybko może przekształcić się we wroga. Lub nie – nie będę spoilerować. :)

Cykl o Kate Daniels jest jednym z tych – powiedziałabym, że rzadkich – przypadków serii, które autentycznie trzymają poziom. Duet Ilona Andrews w świetny, oryginalny i różnorodny sposób rozwinęli swoje uniwersum, pozwolili bohaterom dorastać, tworząc otoczenie, które ze smutkiem się opuszcza. Kate niesamowicie zmieniła się na przestrzeni tych dziesięciu tomów – od samotniczki i zabójczyni, która błyskawicznie mogła przeciąć wszelkie więzi i zniknąć, do potomkini Szinearu z rodziną i przyjaciółmi, broniącej swojego terenu. Protagoniści mieli czas, by dojrzeć, a my – by się do nich przywiązać.

Uwielbiam tę serię i ubóstwiam Ilonę Andrews. Wszystko, co wychodzi spod ich pióra, zasługuje na uwagę. Autorzy szykują dla bohaterów masę wyzwań i kierują ich czasem na niespodziewane tory. Pewnie znajdą się tu elementy, które rozczarują niektórych. Ale tak to zwykle jest z finałami i ryzykownymi zagraniami – nie każdemu się spodobają. Cóż, go hard or go home. Moim zdaniem „Magia triumfuje” w świetny sposób spina wszystkie wątki i pozwala autorom z klasą odtrąbić sukces. Polecam ten cykl każdemu. Warto. Sama natomiast nie mogę się już wprost doczekać kolejnych książek Ilony Andrews.