Egzorcyzmy Dory Wilk - Aneta Jadowska - recenzja

Podoba się?

Brutalne zabójstwa w Toruniu i tajemnicze znaki na ciałach ofiar brzmią jak zadanie w sam raz dla rudej wiedźmy stworzonej przez Anetę Jadowską. „Egzorcyzmy Dory Wilk” to piąty tom serii urban fantasy, zapoczątkowanej przez „Złodzieja dusz” i wznowionej przez wydawnictwo SQN w nowej, pięknej oprawie graficznej.

Dora zostaje poproszona przez swoją koleżankę z czasów pracy w toruńskiej policji o pomoc w śledztwie, z którym dotychczas powołani detektywi sobie nie radzą. Sprawa zdaje się dziwna, nietypowa, inna niż wszystko, co można spotkać w normalnym świecie. Policja znalazła bowiem trzy ofiary brutalnych morderstw, poznaczone nacięciami na skórze oraz osobliwymi symbolami, których nie da się sfotografować. Antropolog w dodatku wyczuwa podświadomie w ciałach coś, czego nie jest w stanie zdefiniować, i ma nadzieję, że Dora, specjalistka od dziwnych spraw, będzie w stanie wspomóc ich w ujęciu przestępcy. Panna Wilk nie waha się i wskakuje w znajome buty toruńskiego przedstawiciela prawa.

Wszystko sprawnie idzie, dopóki Dora nie zostaje porwana, brutalnie pobita oraz wzbogacona o lokatora. Opętanie przez demona nawet naszej protagonistce może odbić się czkawką. Jest to zdecydowanie ciekawy zwrot akcji, nadający konkretny bieg, wydawałoby się, dość ludzkiemu śledztwu. Jak zwykle w powieściach Anety Jadowskiej mamy interesującą i szybką akcję, pełną fantastycznych elementów, które sprawiają, że trudno przewidzieć, co wydarzy się w kolejnym rozdziale. Za to właśnie tak lubię urban fantasy – z jednej strony mamy to, co znamy, jak na przykład policyjne śledztwo, a z drugiej strony pełno tu też urozmaiceń pozwalających popchnąć fabułę w nietypowych kierunkach.

Ciekawie spleciona akcja byłaby jednak niewystarczająca bez żywych i wyrazistych postaci. Tu takich na szczęście nie brakuje. Aneta Jadowska konstruuje interesujących bohaterów, do których chętnie się wraca – co zresztą potwierdzane jest tym, z jaką niecierpliwością wielu fanów wyczekuje kolejnych opowieści z Thornversum, oraz ilością historii pobocznych, wyrastających z tej serii. W „Egzorcyzmach Dory Wilk” mamy sporo do czynienia z lubianym przez czytelników Baalem, a tym samym możemy się więcej dowiedzieć o demonicznej stronie wykreowanego przez autorkę świata.

Szczególnie wyrazistą zaletą twórczości Anety Jadowskiej jest przyjemne i plastyczne pióro. Pisarka świetnie radzi sobie z przystępnym i obrazowym przedstawianiem opisywanych miejsc i wydarzeń, dzięki czemu kolejne strony umykają niepostrzeżenie. „Egzorcyzmy Dory Wilk” z ponad pięcioma setkami stron nie należą do książkowych kruszynek, ale wciąga się je tak szybko jak jedną z nich. Był to jednocześnie czas spędzony bardzo przyjemnie.

Cykl niestety nie jest bez wad, o czym wspominałam już przy okazji poprzednich recenzji. W minionych tomach Dora nazbierała trochę supermocy, miewała zbyt dużo szczęścia, a także obrosła znacząco w kulawe kaczuszki, natomiast jej poskramiacz macho działa niezmiernie skutecznie, przez co jest w stanie omotać i pozyskać niejednego silnego sprzymierzeńca. To może drażnić, ale również urozmaica serię. Nie są to też na tyle istotne argumenty, by zmienić mój pozytywny odbiór całości. Zalet jest zbyt wiele, by przejść obok nich obojętnie. Zresztą czytanie piątego tomu serii mówi chyba samo za siebie – te książki po prostu wciągają.

„Egzorcyzmy Dory Wilk” to udana kontynuacja, przy której czas mija szybko i przyjemnie. Napotykamy sporo rozrywki i humoru ocieplających występujące tu trudne i ponure tematy. Wszystko zostało opakowane w atrakcyjną oprawę na zewnątrz oraz klimatyczne grafiki autorstwa Magdaleny Babińskiej wewnątrz. Polecam lekturę tego, jak i wszystkich poprzednich tomów serii o rudej wiedźmie.