Denat wieczorową porą - Aneta Jadowska - recenzja

Podoba się?

Aneta Jadowska w cyklu „Garstka z Ustki” odeszła od dobrze znanej fantastyki i zaczęła romansować z różnymi gatunkami literatury, łącząc ze sobą głównie kryminalne historie z elementami obyczajowymi. W „Denacie wieczorową porą”, najnowszej odsłonie cyklu, pisarka serwuje niespodziankę dla swoich fanów, inspirując się powieściami Agathy Christie.

Na początku warto wspomnieć o jednej kwestii – recenzowany tytuł nie opowiada o Magdzie. Jasne, ona też tutaj występuje, ale schodzi na dalszy plan. Tak samo zresztą jej ciotka Tamara. Zamiast nich do głosu dochodzi seniorka rodu Garstek – Maria. Jeśli myślicie, że to nudna staruszka, której życie wypełnia prowadzenie Wielkiej Niedźwiedzicy, czy pomaganie pokrzywdzonym kobietom, to jesteście w wielkim błędzie. Główna bohaterka książki skrywa straszną tajemnicę. Tak przynajmniej twierdzi autor wysyłanych Marii anonimów. Poza tym kobieta ma dość barwną i kreatywną, aby nie powiedzieć, zdrowo rąbniętą przyjaciółkę Anielę, która wyciąga ją do domu pośrodku lasu na bal tajemnic.

Sama historia nie byłą dla mnie miłością od pierwszego wrażenia. Wszystko z powodu trochę zbyt powolnego, wręcz leniwie prącego do przodu tempa akcji. W pierwszej połowie książki praktycznie nic się nie dzieje. No, może poza drobnymi próbami zastraszania czy prezentacji trudnej sztuki chodzenia po oblodzonych chodnikach. Ale, wraz z biegiem czasu oraz rozwojem całej intrygi, opowieść nabiera uroku i trudno się od niej oderwać.

Duża w tym zasługa frapującego pomysłu na historię, który mnie mocno zaintrygował. Zwłaszcza, że Maria jakoś nigdy nie robiła wrażenia kobiety mającej dużo za uszami. Dodatkowo świetnie wypada wyrwanie bohaterów z ich naturalnego usteckiego środowiska oraz bezpiecznych murów Wielkiej Niedźwiedzicy i przeniesieniu do bardziej stresującego miejsca – starego domu pośrodku lasu – gdzie wraz z grupką ludzi zostają uwięzieni razem z mordercą. Ten klasyczny pomysł na fabułę w wykonaniu Anety Jadowskiej bardzo przypadł mi do gustu. Zwłaszcza, że w „Denacie wieczorową porą” nie chodzi o odkrycie, kto zabił, ponieważ sprawca całego zamieszania jest znany od samego początku, tylko o motywy, którego nim kierowały.

Lubię recenzowany tytuł również za wieloraki klimat historii. Dla autorki nie ma trudnych tematów, przynajmniej nie na tyle, by nie można o nich napisać w ciekawy sposób, jednocześnie dając Czytelnikowi do myślenia. Jedną z takich kwestii jest przemoc domowa. W „Denacie wieczorową porą” nie zabrakło także dużej porcji sarkazmu i całej masy humoru, dzięki którym ciężkie i poważne wątki stają się znacznie łatwiejsze w odbiorze, jednocześnie dostarczając całej masy przeróżnych emocji.

„Denat wieczorową porą”, jak zresztą wszystkie książki Anety Jadowskiej, które miałem okazję czytać, zachwycił mnie kreacją bohaterów. Tutaj każda postać jest porządnie zarysowana, wręcz można powiedzieć, że tętni życiem. Nawet jeśli występuje tylko w jednej powieści, to i tak ogromna dbałości autorki o szczegóły zaskakuje. Czasem nawet sobie myślę, czy przypadkiem pisarka w swoich notatnikach nie ma przygotowanych ich dossier na trzy pokolenia wstecz, bo inaczej trudno wytłumaczyć taką głębię kreacji. Poza tym Jadowska ma ogromny talent do tworzenia ciekawych, zabawnych i wyjątkowo barwnych staruszek, z czego też chętnie korzysta, a my możemy się cieszyć z poznawania takich indywiduów jak Aniela.

Warto również wspomnieć, że choć recenzowany tytuł stanowi trzecią część cyklu „Garstka z Ustki”, to nie trzeba znać dwóch pierwszych tomów, aby sięgnąć po „Denata wieczorową porą”. Wręcz przeciwnie, seria została tak napisana, by każdy mógł zacząć swoją przygodę z rodem Garstek w dowolnym momencie. O czym zresztą informuje sama autorka we wstępie, a jej w tej kwestii chyba można wierzyć.

Przed poznaniem Magdy Garstki i jej rodziny nigdy nie przypuszczałem, że kiedykolwiek będę czytał książki z mocno zarysowanymi wątkami obyczajowymi czy też komedie kryminalne i inne tego typu wynalazki. A tu niespodzianka, nie tylko chętnie po nie sięgam, ale też chcę więcej. Gorąco zachęcam Was do lektury. Na pewno nie pożałujecie tej wyprawy do Ustki i jej okolic.